De grote lassitest

Hier is'tie dan als afsluiting van de blogberichten: de lassitest!

Voor die het niet weten: wat is een lassi?

Een lassi is een soort koud yoghurtdrankje. Je hebt sweet en saltlassi's. Wij gaan altijd voor de zoete. Lassi's kun je in bijna ieder restaurant krijgen, maar dan heb je vaak meer een soort melkachtig drankje. Wij gaan voor de specialisten, die alleen lassi verkopen. En in iedere stad heb je die wel.

Jaipur, in deze stad drinken we er een paar bij Lassi Walli. Meerdere omdat de romige lassi verslavend werkt. De melk worden uren gekookt, dan verder bewerkt en sterk gekoeld. Uiteindelijk drink je de koude lassi uit een bruine wegwerpbeker van klei. Eerst roer je de drijvende room door de lassi en drink je de beker leeg. Een betere hebben we nog nooit gedronken: een romige 10.

Jodhpur: onder de poort en naast de clocktower is een lassispecialist. Hij maakt de romige makhania lassi, met ingrediënten als kardemom en vanille. Daarop een laagje slagroom (of zoiets). Niet te vergelijken met die van Jaipur. In zijn soort ook een dikke 10. Verslavend, dus als we in de buurt zijn nemen we er steeds weer eentje.

Jaisalmer: de lassi in Kanchan Shree Ice Creams is heerlijk. Ook dit is een makhania lassi. Vele malen beter dan de reguliere lassi's in de restaurants, maar net iets minder dan die in Jodhpur: een 8

Ramgarh: het is klein plaatsje, dus de lassi wordt hier niet aan de lopende band verkocht. Toch een goede lassi uit de hoofdstraat. De lassi heeft wat rozijnen en ander fruit, met onderin een laagje siroop. Goed mengen en hij smaakt prima: een 7,5.

Ben je in Rajasthan, dan moet je echt op zijn minst een van deze tentjes geprobeerd hebben. De lassi's in restaurants zijn niet te vergelijken en geven we maar geen cijfer.

Landelijk India, maar ook weird news

Landelijk India

In de velden zien we een prachtig boerderijtje met huisjes van takken en stro met een mooi lemen poortje. We gaan er even kijken. Vaak zijn de mensen zeer voorzichtig, soms zelfs schuw en hebben ze nog nooit buitenlanders gezien. Dus eerst maar voorzichtig polsen.

De familie zit op de gevlochten bedden buiten en kijken eerst even vreemd, maar vinden het gezellig dat we op bezoek komen. Drie jonge vrouwen, een jongeman en een paar kinderen, waaronder een baby van twee maanden. Natuurlijk is het heet en zwaar voor ze. Vooral omdat het maar niet wil gaan regenen. Het is een boerenfamilie die wat land bewerkt. Ze telen onder andere millet.

Als er een baby geboren wordt, gaan de lagere kasten naar een brahmaan (de hoogste kaste) om advies t vragen voor de naam. Ze moeten dan de exacte geboortedag en het tijdstip opgeven en aan de hand van – ik meen – astrologie bepaalt de brahmaan de naam of de eerste letter. Met een huwelijk of het zoeken van een geschikte kandidaat raadplegen ze de brahmanen ook. Uiteindelijk verzorgen de brahmanen ook de crematie.

Het baby'tje is een meisje en dat is toch wel een probleem omdat de ouders van de jongen steeds grotere bruidsschatten vragen. De studie van de jongen moet terugverdiend worden, er moet misschien zelfs liefst een auto komen.

Indiaas nieuws is vaak ook absurd en dramatisch. Een jongetje van 9 jaar rende op zijn verjaardag tussen de buien door op straat naar een ander huis. Hij raakte een laaghangend elektrisch draad en is daardoor geëlektrocuteerd. De ouders stellen de energiemaatschappij aansprakelijk, maar die wil eerst, voordat ze uitspraken doen, de oorzaak onderzoeken. Uiteindelijk zal er vermoedelijke onduidelijkheid blijven bestaan omdat massaal illegaal stoom wordt afgetapt met al die illegale bypasses een gevaarlijke situatie blijft bestaan.

Ander nieuws is dat een meisje door een gat in de bodem van een schoolbus is gevallen. Ze viel op straat en vervolgens is ze overreden door de bus. De leraar of het hoofd van de school is aansprakelijk gesteld.

Volgende keer: onze lassi testuitslag!!!

Havelli's en slapen in een paleis

Hallo trouwe lezers, weer een berichtje uit Rajasthan,

We zijn in het stadje Ramgarh dat in 1791 gesticht is. Oude, prachtige havellis (soort koopmanshuizen) zijn vervallen en worden meestal bewoond door caretakers. Ze mogen er gratis wonen. Bewoners nodigen ons uit om hun huis te bekijken. De beschilderingen van binnen en buiten zijn schitterend. De eigenaren zijn de vaak nog steeds rijke handelslui. Ze zijn vooral rijk geworden van de opium- en katoenhandel. Ze wonen nu meestal in Mumbai of Delhi. Weer anderen verblijven in Londen. De huizen zijn vaak gigantisch. Ze hebben een groot binnenhof, en dan nog een tweede hof, waar de gasten niet mogen komen. 50 tot 100 kamers is geen uitzondering. Vaak weten de eigenaren, nabestaanden van de familie niet eens dat ze over dit stulpje beschikken. Ze zijn meer geïnteresseerd in de gebouwen en grond in Mumbai en Delhi of Calcutta.

Jammer dat er geen plan is om de gigantische panden te behouden en te restaureren. Er is er 1 omgebouwd tot hotel – ook gelijk het enige hotel in het stadje.

Als we bij een vervallen tempeltje staan, nodigt een oude man ons uit om binnen te kijken. Hij zoekt de sleutel. Onderin de eeuwenoude sierlijke bijgebouwen slaapt het vee en boven de wonen een of meerdere gezinnen.

Het stadje is gemengd hindoe en moslim. De ene keer klinken de mantra's en ritmische klok- en trommelgeluiden. De andere keer zingt iemand langdurig en dan hoor je de oproep voor het gebed van de moskee. Daar bovenuit klinkt het hoge geroep van een pauw vanaf het dak.

De volgende dag slapen we in het paleis van het nog kleinere Mahansar. De oude adellijke familie heeft moeite om het paleis te onderhouden en verhuurt gedeelten. Wij slapen in een fantastische, sierlijk beschilderde suite met voorkamers, liggedeelten bij het raam en een heerlijke dakterras. De schilderingen op de muren zijn authentiek, net als het houtsnijwerk van de deuren en plafonds. Het is de mooiste ruimte waar we ooit geslapen hebben. Je voelt je er echt een Maharadja. Op het hoogste punt van het paleis roept tegen de avond een pauw.

We dineren in een aparte eetkamer en gebruiken zilveren bestek, worden netjes bediend en krijgen heerlijke gerechten voorgeschoteld. Vooral de gevulde tomaat is een topper.

Het toch kleine dorpje heeft ook een paar havelli's. Zeer verfijnd beschilderd aan de binnenkant. Veel goud en vertellingen over Krishna. Een ander weer frivoler met een danszaal met glazen kroonluchters en hele grote spiegels uit België, schilderijen uit Rusland. De vrouwen dansten en de mannen keken vanaf de balustrades. Dat hebben we nog nergens gezien.

De volgende dagen bezoeken we de steden Mandawa, Nawalgarh en Jhunjhunu. Het zijn grotere steden en ook toeristisch. Een paar havelli's zijn prachtig hersteld. Maar we gaan ook naar Dundlop, een klein dorpje is ook weer een hele mooie havelli van de familie Goenka met authentieke inrichting, zoals slaapkamers, vergaderruimtes, een keuken en een kleedkamer. Overal hangen nog de waaiers waarmee de bedienden de lucht koelden – we hebben het geprobeerd en het werkt prima. In de slaapkamer loopt een touw via een katrol naar buiten zodat het echtpaar onbespied bewaaierd kon worden.

De afgelopen dagen weer zo veel gezien. Het ronddwalen in het kleine Ramgarh en Mahansar is het nog het leukst omdat het authentiek is.

Kamelentocht vanuit Bikaner

Ha mensen, en dan nu de kamelentocht!

We vertrekken vanuit een dorpje, waar vier kamelen klaar staan. Drie voor ons en één voor de kar voor onze bagage, proviand en slaapspullen. We hebben drie kamelenhoeders en een gids, die een beetje engels praat. Al snel zitten we in de woestijn, aam de rand van het dorp hebben we direct een spektakel.

Een zwarte hond jaagt over grote afstand een jonge gazelle op. Het geeft een enorme stofwolk. Het diertje loopt zich in paniek vast in een hek en de hond grijpt zijn kans. Hij pakt de gazelle en gooit het een paar keer in de lucht. De kamelendrijvers rennen er direct naartoe om de gazelle te redden. Ze jagen de hond weg met stenen en stokken. De hond blijft wel op veilige afstand loeren. Ze willen de gazelle redden omdat het een heilig dier is. Maar tevergeefs en ze zijn teleurgesteld - ze is te zwaar gewond geraakt. Uiteindelijk nemen herdersjongen het diertje mee, het wordt vanavond opgegeten. We weten eigenlijk bijna zeker dat de hond er op af gestuurd is om de gazelle te vangen. De hond was in uitstekende conditie en de jongens liepen al achter hem aan.

We zitten lekker hoog en zachtjes sloffen de kamelen door het zand en de stenen. Af en toe snuiven en proesten ze. We glijden door de woestijn. De kamelen kijken nieuwsgierig met hun grote ogen in het rond. Het lijken slimme dieren, maar ze luisteren niet naar hun naam. Wel heel goed naar de korte bevelen. De kartrekker heeft soms behoefte aan een hapje van een struik, maar dat staat de drijver niet toe.

Onderweg zien we nog veel meer gazellen en groepjes grote antilopen. Maar ook veel vogels, zoals felgroene bijeneters. Tegen de avond zien we ook van dichtbij een fennek voor zijn hol zitten. Hij tuurt vanaf de verhoging over het dalletje.

Het is weer tegen de 50 graden met een hoge luchtvochtigheidsgraad. Het is dus bijna ondraaglijk heet, dat maakt het een zware tocht. Rond het middaguur nemen we drie uur pauze en eten we wat en drinken volop thee. We kaarten in de schaduw van een boom en vallen af en toe in slaap. De kamelenhoeders kaarten als wij klaar zijn ook een paar potjes en slapen onder de kar. Daarna trekken we weer verder.

Tegen zonsondergang nestelen we ons aan de rand van de zandduinen. We slapen in de open lucht en dus onder de sterren.

Ratten en kamelen

http://en.wikipedia.org/wiki/Karni_Mata

Hallo allemaal, 

Vanmorgen naar de rattentempel van Deshnok geweest. Hier worden de ratten aanbeden en brengen de mensen offers aan de diertjes. Dus ze worden hier goed verzorgd met granen, snoepgoed, rijstwater, melk enzovoorts. Het is vandaag weer extreem heet, net rond de 50 graden Celsius. Ook de beste knaagdiertjes hebben er last van en de meesten slapen op volstrekt willekeurige plaatsen. Ze weten dat de mensen toch niet op ze gaan staan – die heilige diertjes. Ze zijn ook vrij van gevaar van katten en roofvogels, dus echt helemaal veilig. Alleen de duiven pikken een graantje mee.

Vanmiddag gaan we naar een plaats waar gieren komen om de dierlijke lijken op te schranzen. En gaan we naar een kamelenonderzoekscentrum. Hier onderzoeken ze de kwaliteiten van kamelenmelk. In ieder geval drinken we daar weer een lassi, maar dan dus van kamelenmelk. 

In iedere stad proeven we de beste lokale lassi. Aan het eind van de reis maken we de testuitslag bekend.

We willen ook nog een kamelentocht regelen. Probleem is alleen de extreme hitte, ondanks dat willen we toch een verkort programma van een dag en nacht doen. We gaan ons vanmiddag goed voorbereide 

- ook mentaal - voor wat betreft de bescherming tegen de zon.

Als we terug zijn van de kamelentocht laten we weer iets van ons horen!

Bishnoi, dieren en opium

O ja, nog even een berichtje over een paar dagen geleden. 

Onderweg kom je altijd weer bijzondere mensen tegen. In dit geval zien we twee zeer oude autobusjes staan - type jaren zestig. Daarnaast staan twee zelfgemaakte tentjes. Het zijn nomaden die heel India doortrekken om medicijnen te verkopen. Het zijn natuurlijke geneesmiddelen die zij zelf uit planten, boomschors en boomwortels maken. Die proberen ze aan de man te brengen, met natuurlijk goede voorlichting over het gebruik.

In de middag bezoeken we de Bishnoi dorpjes. We gaan op visite bij een oude man van 70 en zijn dochter. Als we arriveren wikkelt hij zijn tulband om. 10 meter lang en 1 meter breed is de gekleurde stof. Ze wonen in een lemen huisje met in het hofje een keukentje, dat bestaat uit een lemen bouwseltje. Hij bereidt opium voor ons. Maar we krijgen eerst nog een kopje Indiase thee (dus met melk) uit een kopje van klei. Met een houten setje, in het midden van het afbeelding van het symbool van Shiva (een cobra). Hij heeft wat gedroogde opium en verpulvert dat in een houten vijzeltje. Dan mengt hij het met water en giet dat door een soort kousje dat aan het setje is gebonden. Dat doet hij drie keer en dan geeft hij de eerste druppeltjes aan de cobra – het symbool voor Shiva. Hij spreekt wat spreuken uit en gooit een paar druppels over zijn schouder. Dan krijgen wij de gelegenheid om wat van het opiumwater te drinken. We strekken onze hand uit en hij giet er wat van het goedje in. We drinken het op. Sterk spul! Nee hoor, water met een smaakje, we voelen er niets van.

Ze drinken geen alcohol, maar er schijnt wel een probleem met opiumverslaving te zijn. De opium komt bij Udaipur vandaan waar ze voor medicinale doeleinden wordt geteeld. Het gebruik is verboden, maar de overheid gedoogt het gebruik door de Bishnoi.

Onderweg zien we verder antilopes en gazellen. De Bishnoi beschermen de dieren en ze komen dicht bij de dorpjes. Soms wordt er illegaal gejaagd en al ze betrapt worden, nemen de dorpelingen het recht vaak in eigen hand. Ze zien het als een aanval op hun goden en zijn dan zeer wraakzuchtig en kunnen je doden. Een filmacteur die hier was voor het draaien van een film, had een dier geschoten. Hij is keihard aangepakt, maar toch aan justitie uitgeleverd. De zaak loopt nog en hij moet iedere maand in Jodhpur voor de hoorzitting verschijnen.

Bij een meertje scharrelt een jakhals voorzichtig rond. Lepelaars leggen hun snavel in hun nek om de nacht door te brengen, steltlopers met lange dunne pootjes zoeken hun laatste voedsel van de dag in het water

Foto's, kamelen en oude rovers

Nou beste lezers....weer een paar dagen verder. En niet te vergeten: het is hier nog steeds tussen de 40 en 50 graden Celsius!!

Van de tempels in Osyian komen we uiteindelijk in Pokaran aan. Een heel bijzondere stad omdat het straatbeeld totaal anders is dan we gewend zijn. De straten zijn vol met mannen met lange, vaak grijze, baarden en witte kleding plus hoofddeksels. We hebben het gevoel dat we ineens in Pakistan zijn.

We belanden in het paleis van Pokaran. De sfeer en uitstraling van dit kleine paleis is heerlijk. Je kunt er goedkoop grandeur overnachten en dat is echt de moeite waard. Je waant je er in oude tijden van Maharadja's en jachtpartijen. Oude sferen herleven door de oude deuren en decoraties aan de muur.

En dan naar het sprookjesachtige fort van Jaisalmer. Ik word aangeklampt door een jongen die wil dat ik een foto van hem maak. Dat hebben tientallen al voor hem gedaan. Maar deze gaat een stapje verder. Hij wil de foto laten ontwikkelen....maar hoe? Het kan, er is een klein fotostudiootje. Hij haalt de foto van het schijfje en laat deze printen. Na drie uur moet hij klaar zijn.

Dat is een goed idee. Voor de poort verkopen vrouwen wat sieraden. Bijzonder is dat we elkaar herkennen van 12 jaar geleden. De brutaalste vrouw (met sprekende groene ogen) en haar zus weten nog dat ik een foto van ze gemaakt heb. We vonden ze toen katjes om niet zonder handschoenen aan te pakken. De meest zelfverzekerde – haar naam is Santos – is in haar gezicht een stuk ouder geworden. Geen wonder, want ze werkt altijd buiten en heeft inmiddels acht kinderen. De jongste noemt ze Pinky omdat ze zo klein is en ze geeft haar nu de borst. Ik mag gezellig bij de vijf vrouwen komen zitten en we kletsen wat.  Ik maak net als toen weer foto's, maar bied ze nu aan om te laten ontwikkelen en ze om 14.00 uur te brengen. Ze zijn door enthousiast en kunnen niet wachten. Als ik de foto's breng, genieten ze van het eindresultaat. Santos zegt: “bring your wife”. En als we weer langskomen, krijgt Jana een enkelbandje van nepzilver als gift.

We gaan verder de Tharwoestijn in. Het dorpje Khuri ligt in het Nationaal Dessert Park. Het plan is een kamelentocht te maken langs dorpjes en dan naar de hoge zandduinen te gaan. Daar eten we in het zand, en gaan dan weer terug.

De bewoners hebben hun eigen taal, die totaal anders is dan het Hindi. Eén van onze begeleiders spreekt een beetje Engels. Het is soms lastig om hem te verstaan, maar hij vertelt over de kamelen waarop we zitten. Het zijn mannetjes want die doen het zware werk. De vrouwtjes blijven thuis die zorgen voor de jongen en werken niet – net als bij de mensen. Hij vergeet een detail. De vrouwen moeten kilometers lopen om water te halen uit de putten. Hij vertelt over zijn toekomst en de natuur, We zien gazellen en vier keer een dessertfox scharrelen – kleine vosjes met grote oren. Het zijn waarschijnlijk fenneks.

Hij vertelt ook over zijn grootvader. Door Pakinstani van net over de grens zijn ooit koeien en kamelen van hem gestolen. Ze hebben ook een dochtertje meegenomen. Zijn grootvader is toen verhaal gaan halen en er zijn vijf doden gevallen. Er zijn messen aan te pas gekomen – hij is een sterke man. Zijn ogen spreken met vuur. Van moslims moet hij dus niets hebben. Zijn grootvader heeft op het hoogste duin een tempeltje gebouwd van stokken en gras. Hij praat met heel veel respect over hem.

Het heeft al twee jaar niet geregend en de mensen komen echt in de problemen, omdat er te weinig groen voor het vee is en het water in de putten opraakt. De dieren dreigen dood te gaan. Pas heeft het wel geregend, maar dat was zo weinig dat de aarde nauwelijks nat werd. Onder het eten begint het in de verte te onweren en te bliksemen. Maar waarschijnlijk gaat het hier weer niet regenen. Het waait te hard, zodat de bewolking en regen wegwaait. We moeten in het aardedonker op de kamelen terug. Het begint te stormen. We gaan een versnelling hoger en in galop terug naar het beginpunt. Het regent weer niet.